Yunanistan’da bazı muhafazakarlar da yas tutuyor

Pazar günkü genel seçimlerde çarpıp yanan tek muhalefet Yunanistan ana muhalefeti değildi. Kyriakos Miçotakis’in karşı karşıya olduğu parti içi muhalefet de çöktü: Eski başbakan Kostas Karamanlis’in hizbi, geleneksel sağcılar, aşırı sağcılar, Miçotakis’in saplantılı muhalifleri – parti aygıtının içindekiler ve aynı zamanda dışarıdakiler, medya mikro kozmosundakiler ve sosyal medyanın zehirli mikropartikülleri – yas halindeler.

Ve (partinin iktidara geldiği “devrimci” 2015’in pasif nostaljisine saplanıp kalmış) sadece SYRIZA değil, Miçotakis’e ve onun parti için temsil ettiği şeye karşı çıkanlar da.

Adil olmak gerekirse, Miçotakis’in zaferinin yasını tutan tüm sağcılar, başbakanın muhalefetteyken görüşlerini çok ciddiye aldığı kişilerdir.

Miçotakis’in partisinin kendisine karşı olan fraksiyonuna tahterevalli yapmasının bir bahanesi var: Sağcı, muhafazakar bir partinin lideri.

Çoğu zaman çok ciddi. Öyle ki, seçimleri ve pozisyonları, kendisini başından Yeni Demokrasi liderliğine yükselişine kadar destekleyen merkez sağ, liberal (ve hatta sosyal demokrat) nex’te rahatsızlık yarattı.

Miçotakis’in partisinin kendisine karşı olan fraksiyonuna tahterevalli yapmasının bir mazereti var: O, demokrasinin yeniden tesis edilmesinden sonra merkeze açılmalarına rağmen en derin kökleri “ülkelere” uzanan sağcı, muhafazakar bir partinin lideri. Yunan İç Savaşı’ndan (1946-49) sonraki dönemin Ulusal Radikal Birliği’nin (ERE) derin” Sağında. Mitsotakis’in yönetmesi gereken parti budur ve ona oy veren (ve vermeye devam eden) birçok kişinin hayalini kurduğu gibi, böylesine ağır bir gemiyi merkeze döndürmek kolay değildir.

Ancak böyle bir zaferden sonra – kişisel olarak kendisine atfedilen, ancak aynı zamanda SYRIZA’nın gerçek bir merkez sol parti olma konusundaki intihara meyilli beceriksizliğinden, sistem karşıtı bir solculuktaki ısrarından, toksisiteye olan bağlılığından ve kemer sıkma karşıtı sloganlarından kaynaklanmaktadır. Alexis Tsipras’ın kendisi ihanete uğradı – Mitsotakis’in sorumlulukları çok büyük.

Bir seçim daha bekleniyor, ancak her şey Yeni Demokrasi’nin Parlamento’da ikinci kez sağlam bir çoğunluğa ulaşacağını gösteriyor. Bu yüzden Miçotakis, bu muhafazakarları yaslarına bırakmalı ve yapması gerekeni yapmalı. İnsanlar gezegeni saran krizlerin yükünü hissediyor ve istikrarlı ama vizyon sahibi bir ulusal hükümete ihtiyaç duyuyor. Telefon dinleme skandalı söz konusu olduğunda seçmenler başka tarafa baktı ama kimse fazla rahat olmasın. Örneğin, hükümet gerçekten de Tempe treni faciasında kurbanların yakınlarının ve hayatta kalanların yanında mı olacak, yoksa aldıkları erken destek bir PR hilesi miydi? İktidar kibirinin deterministik bir dinamiği vardır ve tahta kurdu gibi çalışır. Yeni Miçotakis hükümeti, dört yıllık yeni döneminde bu basit şeyi hatırlayabilecek mi?